
Zaburzenia snu to jeden z ważniejszych i narastających problemów cywilizacyjnych. Może dotyczyć zarówno dorosłych, jak i dzieci i młodzieży. Często jednak wiedza i edukacja dotycząca tego zagadnienia jest niewystarczająca, co może wynikać z braku literatury fachowej, rekomendacji i zaleceń ekspertów oraz braku rozmów o tym problemie z położnymi czy lekarzem. Źle śpiące dziecko to niewyspany rodzic.
Dobowe zapotrzebowanie na sen u dzieci
Dobowe zapotrzebowanie na sen jest indywidualną cechą każdego organizmu i waha się wraz z wiekiem. Obserwowana jest nawet zmienność dzienna oraz dotycząca pór roku. Według badań przeprowadzonych w 2015 roku przez American National Sleep Foundation opracowano średnią, zalecaną dobową długość snu dla poszczególnych grup wiekowych (włącznie z drzemkami):

EMOCJONALNE I BEHAWIORALNE ZABURZENIA SNU U DZIECI
CO MOŻNA ZROBIĆ? CZYNNIKI ŚRODOWISKOWE, CZYLI RYTUAŁY
Większość zaburzeń snu u dzieci i młodzieży ma podłoże bahawioralne, czyli zależne od wzorca zachowań praktykowanego w danym domu. Dziecko rodzi się z umiejętnością i chęcią nawiązywania interakcji i więzi z opiekunem, a pierwsze miesiące życia są kluczowym okresem w tworzeniu się połączeń neuronalnych i rozwoju mózgu. Istotne są oczywiście uwarunkowania genetyczne, ale również interakcje z czułym i reagującym na jego potrzeby rodzicem. Powtarzalna, czuła więź sprzyja procesom uczenia się i samoregulacji snu. Zachowania i rytuały towarzyszące zasypianiu są uwarunkowane kulturowo i bywają różne w różnych społecznościach. U małego dziecka istotne dla spokojnego snu są przewidywalne warunki snu. Na potrzeby dziecka należy reagować, ale w akceptowalnych dla rodzica granicach. Nie koniecznie trzeba się do nich zawsze w pełni dostosowywać. Najbardziej znanymi interwencjami behawioralnymi dotyczącymi snu są:

Higiena snu to kilka ważnych zasad:

